Met openbaar vervoer reizen, dat is niet mijn favoriete bezigheid. Als je eenmaal in de trein of de tram zit, dan is het inderdaad wel ontspannen van A naar B gaan. Boek of krant erbij en een bakkie koffie (als ik op het perron tijd over heb om die te gaan halen). Maar voordat ik zo ver ben, is de nodige stress de revue al wel gepasseerd en ben ik dus aardig OV-erprikkeld geraakt. Ben ik de enige die zich thuis al zorgen maakt over of de tram/bus net voor haar neus wegrijdt?
Mijn partner Bart kan heel erg goed met het OV reizen. Maar die maakt zich niet zo snel zorgen om iets. Heerlijk lijkt mij dat. Als het van voordeur tot perron 12 minuten is, dan gaat hij 12 minuten voordat de trein vertrekt weg. Dat resulteert echt wel eens in het missen van de trein, maar ik geloof niet dat hij daar erg veel last van heeft. Ikzelf ben blij met mijn auto en ga niet graag met het OV naar een afspraak.
Toen ik laatst ongepland in de trein zat op een traject dat nieuw voor mij was, nam ik het ervan, want ik hoefde immers niet op de weg te letten. Ik deelde via WhatsApp mijn perikelen met een vriendin. Mijn auto was net buiten mijn schuld in de prak gereden, maar dat buiten mijn schuld, daar had ik op dat moment weinig aan. Prompt miste ik mijn overstap (wist ik veel dat Duivendrecht zó snel na Amstel komt) en stond ik op station Bijlmer Arena. Pijlsnel rende ik naar de metro om zo snel mogelijk terug op Duivendrecht te geraken. De OVchip-reiziger weet dan dat ‘zo snel mogelijk’ minimaal via uitchecken bij de trein en inchecken bij Connexxion moet gaan. Dat wist ik ook… maar dat je op Duivendrecht alleen maar op het perron uit kan checken bij de metro, daar kwam ik pas achter toen ik al twee trappen lager bij de trein stond, te zoeken naar de in-/uitcheck paaltjes. Bij mijn volgende onbekende OV-traject zal ik er aan denken deodorant in mijn tas te stoppen.
Vandaag moet ik met de tram. Ik loop de wijk uit en vanaf dan kan ik zien of er in de verte een tram de bocht om komt en of ik moet gaan rennen. Ik zie dan nog niet of het die van mij is, want ik wil met de 7 mee en de 3 rijdt hier ook. Maar om het te kunnen zien moet ik wel op de rijbaan gaan lopen, tussen het verkeer en de geparkeerde auto’s in. Vanaf de stoep kan ik het niet zo goed zien.
Net voordat ik op de tramhalte stap, kijk ik achterom. Er komt een tram aan… laat het de 7 zijn! Hij is het; goed ingeschat vandaag. Hoewel… ik ben op tijd van huis gegaan, omdat ik er natuurlijk rekening mee houd dat ik wellicht een kwartier moet wachten. Dus nu betekent dat, dat ik een kwartier te vroeg op mijn afspraak ben.
Grappig dat mijn collega’s bij mijn afscheid zeiden dat ik altijd zo rustig over kom. Dat ervaar ik zelf maar zelden zo. Wellicht omdat ik altijd met de auto naar mijn vorige werkplek ging?! Nou ja, ik ben blij dat ik in ieder geval zo over kom…
Ik kan mijn stress over het OV weer opbergen. Ik stap namelijk op de tram omdat ik een afspraak met de garage heb, alwaar ik mijn volledig gerepareerde auto op ga halen. Een fijne opluchting, die maar deels bedorven raakt op het moment dat ik in de garage moet pinnen. Voorlopig hoef ik mij geen zorgen meer te maken over of de tram wel op tijd is en of ik wel genoeg deo bij me heb. Ik kan mij nu lekker zorgen gaan maken over wanneer de verzekeraar van de verantwoordelijke partij uit zal betalen.
