Je weet bijvoorbeeld dat er iets is bij jou (of je kind), dat had je allang gemerkt. Je kunt er alleen de vinger niet helemaal op leggen. Er is iets met de prikkels om je heen, je merkt dat je er last van hebt of je merkt dat je er juist meer nodig hebt dan veel anderen. 

Je voelt het goed aan. Als je dit boek leest, begrijp je beter wat je al gezien hebt. Er is ‘iets’ waardoor jij soms heel onrustig wordt. Daarom ga jij – bijvoorbeeld tijdens feestjes – vaak even naar buiten, op zoek naar een rustige plek. Eenmaal weer binnen merk je dat je steeds weer moet uitleggen dat je niet asociaal bent omdat je altijd weg wil op feestjes. Je bent juist sociaal en bijvoorbeeld vaak bezorgd om anderen. Maar je trekt het niet als je lang in een heel druk huis moet doorbrengen. Je houdt dat beter vol als je even tot rust kan komen. 

Als je dit boek leest, wordt duidelijk dat het helemaal niet gek is dat jouw kind (of jijzelf) nog geen vijf minuten kan stilzitten aan tafel. Je weet dat hij dit niet expres doet, maar je durft hem eigenlijk niet bij anderen mee te laten eten. Want hoe vertel je dat hij thuis tussen de happen door soms door de kamer rent? En dat niets van wat jullie geprobeerd hebben tot nu toe ook maar enig resultaat heeft gehad? Hij kan gewoon niet stilzitten. Dat is geen onwil.